Γιατί κάποιος να δει αυτή την ταινία και ειδικά Σάββατο βράδυ, φαντάζομαι η επιστήμη θα το απαντήσει στο μέλλον. Εγώ πάντως το έκανα και προς το παρόν είμαι απλώς ευτυχής που τελείωσε, γιατί πραγματικά για μια στιγμή πίστεψα ότι αυτή η ταινία θα κρατήσει για πάντα.
Πρόκειται για "επική" παραγωγή από το Καζακστάν με μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Μόνο που η υποψηφιότητα αφορά το soundtrack, οπότε λίγα μας εγγυάται για την ταινία καθεαυτή. Επειδή είναι από το Καζακστάν, η παραγωγή είναι πολύ καλή, και επικροτούμε την προσπάθεια. Όμως, τελικά όσο καλή κι αν είναι η παραγωγή κι όσα tenge (είναι το νόμισμα του Καζακστάν, τώρα το είδα για να πω ότι έμαθα και κάτι απόψε) κι αν έπεσαν στην ταινία, αν δεν έχει σενάριο δε σώνεται. Πώς είναι ότι θες να πεις κάτι, "εδώ το ΄χεις" αλλά τελικά δε βρίσκεις τη λέξη? Ε, έτσι. Κάτι ήθελε να πει, αλλά δεν είχε αποφασίσει. Είναι ρομαντικό, ηρωικό, ιστορικό αυτό το κάτι ή μήπως τελικά να κάνει μια πολεμική ταινία? Αυτή η αναζήτηση έκανε την ταινία αργή, πολύ αργή και άδεια. Υπήρχαν σκηνές που αν ήταν αλλιώς σκηνοθετημένες και παιγμένες θα προκαλούσαν φοβερή ένταση, συγκλονιστικά γεγονότα, που όμως τελικά δεν μας έκαναν το παραμικρό κλικ. Οπότε το Καζακστάν μάλλον άφησε μια καλή ευκαιρία, να πάει χαμένη...
Εν πάση περιπτώσει τζίφος.... Κρίμα...