Όπως το περίμενα. Εκρήξεις παντού, κυνηγητά, εκρήξεις ξανά, ένας έρωτας και ένα φλερτ και πολλές… πολλές εκρήξεις. Διασκεδαστικό, λίγο πιο αργό από ότι θα το ήθελα αλλά μια χαρά πέρασα. Φυσικά να περιμένετε μία παρέλαση κλισέ: ο μαύρος που είναι «γιο μαν», ο ξανθός στρατιώτης με καρφάκια που είναι ηθικός αλλά και γαμάτος, ο άλλος μαύρος που είναι λιγομίλητος αλλά ντουλάπα, ένας άσπρος και ένας μαύρος νίντζα, 2 αδέλφια, ένας κακός με προφορά φυσικά από την Ευρώπη (γιατί η Αμερική δεν βγάζει κακούς μόνο γαμάτους). Αν και πρέπει να πούμε ότι είναι μία κατάσταση σαν τις κότας και του αυγού. Τα GI Joe είναι παιχνίδια. Τα παιχνίδια δημιουργούν κλισέ ή τα κλισέ δημιουργούν τα αντίστοιχα παιχνίδια; Το γκόμενες τύπου Barbie προκύψαν από τις κούκλες Barbie ή οι κούκλες Barbie φτιαστήκανε γιατί υπήρχαν ήδη γκόμενες τέτοιου τύπου;

2/5 από εμένα αλλά την χάρηκα, γιατί μιλάμε για μια ταινία που βγήκε από πλαστικά παιχνίδια ύψους 5 εκατοστών. Δεν περίμενα την Αντιγόνη.

__________________
Γουστάρω σινεμαδάκι και ποπ κορν. Στο σπίτι μόλις τελείωσα το υπέροχο Battlestar Galactica.