Ήταν έξοχο. Ο Ταραντίνο είναι πολύ φρέσκος και απρόβλεπτος και μου διαμορφώνει και την διάθεση μου, πριν δω μια ταινία του.

Ο κάθε σκηνοθέτης εξαργυρώνει τις καλές του ταινίες και με πολλές επόμενες. Οπότε όταν μπαίνεις να δεις Ταραντίνο είσαι έτοιμος να αρπάξεις τις αναφορές σε παλιές ταινίες, την ειρωνία, την μουσική που είναι καλοδουλεμένη και τους περαστικούς τύπους.

Έτσι και εγώ με τους Μπασταρδους. Ήμουν σε καλή διάθεση από την αρχή και την γούσταρα πολύ. Ο Μπραντ Πιτ θεωρώ ότι σχεδόν έχει αδικηθεί από το πόσο όμορφος ήταν και είναι. Είναι καλός ηθοποιός και μια ζωή όλοι ξεκινάνε από το πόσο όμορφος είναι και πόσο γραμμωμένους κηλιακούς έχει.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο καλοί ήταν όλοι σχεδόν οι δεύτεροι ρόλοι. Ο Ιλάι Ροθ τρομερός με το βλέμμα του τρελλού και όμως καλού παιδιού, ο Ντάνιελ Μπρουλ σαν ερωτευμένος και λίγο βλαμμένος Γερμανός ήρωας και σαφώς ο άπαιχτος Κρίστοφερ Γουάλτζ στον ρόλο του κακού Γερμανού. Η μοναδική που δεν μου έκανε τίποτα είναι η Νταιάν Κρούγκερ, σιγά τον πολυέλαιο...

Όσο για την ιστορία και τον σεβασμό. Χαλαρώστε και απολαύστε την ταινία. Αν πηγαίνετε σινεμά για να μάθετε τι έγινε στον δεύτερο παγκόσμιο πρέπει να αξιολογήσετε και πάλι τις πηγές πληροφόρησης που υπάρχουν γύρω μας. Σινεμά = μυθοπλασία = διασκέδαση. Mostly.

4/5 και πολύ χαλαρά

__________________
Γουστάρω σινεμαδάκι και ποπ κορν. Στο σπίτι μόλις τελείωσα το υπέροχο Battlestar Galactica.

ΚΑΛΟΣ Ο ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ ΔΕ ΛΕΩ ΟΜΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΣΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟ KILL BILL.ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ.